می گفت: از اینکه می گن خدا قرار بود کسی رو

      تو جهنم ببرند اما می بینند برگشته و با یک دید امیدوارانه نگاه می کنه

                 گفتند چرا نمی روی؟آن فرد در جواب گفته باشه: آخه من خیلی امید داشتم

می گفت: اصلاً این موضوع احمقانه است که با یک امید فرد رو به بهشت ببرند.

گفتم: ما دنباله شخصیت اینجا رو آن طرف داریم.

آدم بدبین آن طرف بدبین است.

آدم خوش بین آن طرف خوش بین است.

پس ما ادامه شخصیت رو آن طرف داریم

لذا امیدواری این آدم مسخره نبوده بلکه حقیقتی ملموس است.